شعر درباره رحلت حضرت رسول (ص)
شعر درباره رحلت حضرت رسول (ص)
ای خیزش تو زعرصه ی خاک کمتر جهشت ورای افلا ک جبریل نبود چون تو چالاک اوصاف تو کس نکرده ادراک. در شان تو گفته ایزد پاک لولاک لما خلقت الافلاک رفتی تو ورای قا ب قوسین تا فاصله ای نماند در بین دیدی تو زچشم دل نه با عین اسرار نهفته های کونین تکبیر تو تا فکند پژواک صد پرده راز شد از آن چاک چون برق در آسمان جهیدی هر سوی که خواستی پریدی تا سدره منتهی رسیدی آن را که کسی ندید دیدی کس نیست چو تو عزیز زیراک نازیده شدی زتاج لولاک دشمن اگرت رساند آزار ماندی تو به عهد خود وفادار دیدی زتو خواست آخر کار عفو و کرم وامان و زنهار وان دشمن بد سرشت ناپاک پیش تو نهاد چهره برخاک تو شارع اصل وفرع دینی تو رحمت حق بر عالمینی تو مهبط وحی در زمینی بت افکن وحدت آفرینی در رزم وستیز کفر بی باک در غزوه,تو وشکست؟حاشاک! از رحلت تو گرفته ماتم وانکس که بر اوست نام آدم باشد به عزا ناظمی هم این است مصیبتی مسلم از هجر به گریه مردم خاک با وصل تو قدسیا ن فرحناک! صلوات!!!
